Internet
merupakan pustaka maya yang sangat besar, tiada had dan titik penghujungnya.
Guru mesti bijak menggunakan kemudahan ini untuk tujuan pengajaran dan
pembelajaran. Empat jenis bahan yang boleh digunakan terdiri daripada bahan
audio, video, teks dan grafik. Sila sediakan bahan-bahan yang sesuai untuk
pengajaran berdasarkan sukatan pelajaran Tahun 4 serta topik yang sudah
diagihkan. Tugasan merupakan persediaan untuk membuat rancangan pengajaran
menggunakan tapak pembelajaran pada minggu hadapan.
i. 10 bahan audio
ii. 10 bahan video
iii.
10 bahan teks
iv.
10 bahan grafik
i. 10 bahan audio
Bil
|
LINK
|
1
|
Perpaduan
teras kejayaan
|
2
|
Jabatan
Perpaduan Negara dan Integrasi- Lagu Patriotik
|
3
|
Chinese traditional music
|
4
|
Alat
Muzik Tradisional
|
5
|
Warisan
Gamelan Melayu
|
6
|
Demo
Gendang Tabla Dunia
|
7
|
Sitar
Demo
|
8
|
Rebab
Cina Antik
|
9
|
Terima
kasih Malaysia
|
10
|
Malaysiaku
Tercinta
|
ii. 10 bahan video
Bil
|
LINK
|
1
|
Malaysian Traditional Clothes
|
2
|
Pakaian Tradisional
|
3
|
Pakaian tradisional cermin perpaduan kaum di Malaysia
|
4
|
1 Malaysia – Perpaduan
|
5
|
Kita Berbeza,Tapi Kita Bersama
|
6
|
Makanan Tradisional Kaum Di Malaysia
|
7
|
Pemainan Tradisional upin ipin
|
8
|
Perayaan kaum utama di Malaysia
|
9
|
Perayaan kaum utama di Malaysia
|
10
|
Kaum-kaum di Malaysia
|
iii. 10 bahan teks
Teks
1:Pakaian Tradisional
Negara kita Malaysia mempunyai jenis-jenis kain dan
pakaian tradisional yang berbagai bentuk dan warna, dari tengkolok bulu burung
dan baju kulit kayu, hinggalah kain songket diraja yang antik.
Negara kita kaya dengan warisan budaya pelbagai kaum.
Antara warisan yang menjadi kebangaan kita ialah pakaian yang unik dan
istimewa. Seni berpakaian dan perhiasan tradisional merupakan sebahagian
daripada budaya kita. Dalam masyarakat tradisional, pakaian tradisional
digunakan dalam kehidupan seharian dan waktu keramaian. Budaya ini wujud
sehingga ke hari ini. Walau bagaimanapun, terdapat pakaian dan perhiasan
tradisional yang diubahsuai mengikut perkembangan semasa tanpa mengenepikan
nilai sentimentalnya. Adab berpakaian yang kita amalkan bertujuan mengekalkan
budaya masyarakat yang berbilang bangsa. Pakaiandan perhiasan tradisional
adalah merupakan warisan kebanggaan rakyat Malaysia di mata dunia.
TEKS 2: WARISAN KEBANGGAAN
SATU MALAYSIA
Malaysia mempunyai pelbagai jenis kain dan
pakaian tradisional yang berbagai bentuk dan warna. Dari tengkolok bulu burung
dan baju kulit kayu hinggalah kain songket diRaja yang antik.Pada zaman dahulu
penduduk pribumi memakai pakaian yang diperbuat daripada kulit kayu dan hiasan
manik. Dengan ketibaan tamadun lama kain tenunan dan batik melayu oleh orang
kenamaan dan kerabat diRja.Dengan ketibaan pedagang asing pakaian serta kain
seperti sutera cina,pelikat dan jubah arab diperkenalkan di negara ini.Kini
pakaian tradisional seperti kebaya Melayu, sari India dan cheongsam Cina masih
digunakan dengan meluas di Malaysia.Budaya pemakaian tradisional semakin
dilupakan.Oleh itu,budaya memakai pakaian tradisional seharusnya dikekalkan
supaya tak lapuk dek hujan tak lekang dek panas.Jika dilihat,kebanyakkan remaja
Melayu di zaman era globalisasi ini lebih menyukai pakaian ala-ala barat.Mereka
tidak sedar dengan perbuatan yang sebegitu sebenarnya sedikit sebanyak
menghakis budaya pemakaian pakaian tradisional sesebuah kaum itu sendiri. Dalam
erti kata lain,berbanggalah dengan pakaian tradisional kita sendiri kerana itu
dapat melambangkan identiti sesebuah masyarakat itu sendiri.
TEKS 3: KEPENTINGAN MEMUPUK
PERPADUAN KAUM
Perpaduan kaum berkaitan dengan cogan kata
bersatu kita teguh bercerai kita roboh. Perpaduan kaum membolehkan masyarakat
hidup secara bersatu hati. Pergaduhan antara kaum memberikan banyak kesan
kepada negara. Banyak usaha perlu dilakukan untuk memupuk perpaduan kaum di
negara kita. Pelbagai kepentingan dapat diperoleh melalui perpaduan kaum dalam
masyarakat.
Perpaduan kaum menyebabkan masyarakat hidup
dalam keadaan yang harmoni. Keadaan yang harmoni membolehkan masyarakat
bergerak secara bebas di negara ini. Hal ini demikian kerana masyarakat tidak
berasa takut dan tidak terikat dengan mana-mana undang-undang darurat. Sebagai
contoh rusuhan kaum 13 Mei 1969 menyebabkan negara menjadi tidak aman. Oleh
itu, semua pihak perlu menjaga keharmonian negara.
Selain itu, perpaduan kaum dapat menyelesaikan
pelbagai masalah yang berlaku. Masalah yang berlaku lebih mudah diatasi melalui
usaha dan idea pelbagai pihak. Orang Melayu, Cina dan India yang tinggal di
sesuatu kawasan perlu bermesyuarat untuk membuat sesuatu keputusan. Sebagai
contoh mereka bergotong- royong untuk mengatasi masalah nyamuk aedes. Tanpa
masalah yang dihadapi, negara menjadi semakin maju.
Keamanan negara juga dapat dikekalkan melalui
perpaduan kaum. Keamanan negara penting bagi membolehkan negara maju dalam
pelbagai bidang. Masyarakat pelbagai kaum perlulah memisahkan perbezaan politik
ketika menghadapi masalah yang dihadapi. Sebagai contoh, kita perlulah bersatu
hati mengatasi masalah kemasukan pendatang tanpa izin ke negara kita. Keamanan
negara dapat memastikan kemerdekaan negara terus terpelihara.
Perpaduan kaum juga, membantu meningkatkan
ekonomi negara. Kemajuan ekonomi negara dapat memberikan pelbagai kebaikan
kepada penduduk. Dengan adanya perpaduan kaum penduduk dapat bekerja dan menambah
pendapatan diri, keluarga dan negara. Sebagai contoh, semua kaum bekerjasama
dalam bidang perniagaan yang memberikan banyak keuntungan. Kemajuan ekonomi
negara membolekan negara kita terus maju.
Seterusnya, perpaduan kaum dapat menjaga nama
baik negara. Nama baik negara penting bagi memperkenalkan Malaysia di mata
dunia. Masyarakat perlu bekerjasama dan tidak menimbulkan masalah kepada
negara. Sebagai contoh, pertunjukan budaya pelbagai kaum dan aktiviti rumah
terbuka merupakan aktiviti yang baik. Nama baik atau imej negara perlu
dipelihara oleh generasi muda.
Kesimpulannya, perpaduan kaum mendatangkan
pelbagai kebaikan kepada masyarakat dan negara. Kita perlulah bersikap bagai
aur dengan tebing untuk menjaga perpaduan kaum. Semua pihak perlulah menyokong
segala usaha yang dilakukan kerajaan untuk mengekalkan perpaduan kaum.
Sesungguhnya, tanpa perpaduan kaum, negara akan musnah.
TEKS 4: USAHA-USAHA MEMUPUK
PERPADUAN
Bersatu kita teguh, bercerai kita roboh. Cogan kata ini
menggambarkan kepentingan perpaduan kaum di Malaysia. Hal ini kerana negara
kita mempunyai rakyat yang berbilang kaum iaitu kaum Melayu, Cina, India, Iban
, Kadazan dan lain-lain lagi. Mereka mengamalkan cara hidup yang berbeza-beza
antara satu dengan yang lain . Oleh sebab itu pelbagai usaha perlu dilakukan
bagi mewujudkan perpaduan kaum di Malaysia.
Ibu bapa ialah orang yang berperanan penting
memupuk perpaduan dalam kalangan kaum di Malaysia. Mereka perlulah menjadi suri
teladan kepada anak-anak agar nilai perpaduan dapat dipupuk sejak kecil lagi.
Hal ini kerana melentur buluh biarlah dari rebungnya. Sebagai contoh ibu bapa
perlulah berbaik-baik dengan jiran yang berlainan kaum dan agama. Mereka juga
boleh mengajar anak-anak agar menghormati kaum dan agama orang lain. JIka hal
ini dilakukan oleh ibu bapa kepada anak-anak tidak mustahil perpaduan kaum akan
dapat diwujudkan di Malaysia.
Pihak sekolah juga dapat membantu mewujudkan
perpaduan kaum di Malaysia. Melalui pendidikan di sekolah, guru-guru dapat
menerapkan nilai-nilai perpaduan. Sebagai contoh, mata pelajaran Pendidikan
Islam, Pengetahuan Moral, Pendidikan Sivik dan Kewarganegaraan, murid-murid
dapat diajar nilai-nilai menghormati kaum lain. Di samping itu, aktiviti
kokurikulum seperti sukan, persatuan dan permainan dapat dilakukan bagi
menyemai nilai perpaduan dalam kalangan pelajar. Jelaslah aktiviti pendidikan
dapat membentuk masyarakat yang bersatu padu.
Nilai perpaduan juga dapat disemai melalui
aktiviti kemasyarakatan. Masyarakat yang tinggal di kawasan kampung dan
taman-taman perumahan perlu mengadakan pelbagai aktiviti yang memupuk
perpaduan. Antaranya ialah aktiviti bergotong royong membersihkan kawasan
kediaman, hari keluarga dan menyambut perayaan secara bersama-sama. Dengan cara
ini mereka dapat bekerjasama dan mengenali antara satu dengan lain. Apabila
aktiviti ini diamalkan sudah pasti mereka akan dapat hidup dalam suasana yang
harmoni. Hal ini kerana muafakat membawa berkat.
Di samping itu, media massa turut membantu
dalam usaha memupuk perpaduan kaum. Media massa seperti televisyen, radio,
surat khabar dan majalah ialah alat yang penting pada masa ini. Media massa ini
perlu menyiarkan rancangan dan iklan yang menggambarkan perpaduan kaum. Jika
rancangan dan iklan tersebut disiarkan berulang kali, sudah pasti nilai
perpaduan dapat diterapkan. Hal ini kerana masyarakat akan mudah mengikuti
teladan yang dipaparkan di media massa tersebut. Sesungguhnya, media massa
memainkan peranan yang penting bagi memupuk perpaduan.
Usaha memupuk perpaduan kaum oleh pihak
kerajaan perlu dilakukan dari semasa ke semasa. Melalui konsep Satu Malaysia
setiap kaum perlu menghormati kaum yang lain. Selain itu, kempen-kempen
perpaduan hendaklah dilancarkan di seluruh negara. Aktviti Bulan Kemerdekaan .
Bulan Bahasa dan Rukun Tetangga yang dijalankan oleh pihak kerajaan amat
penting dalam membentuk perpaduan rakyat. Justeru, kerajaan perlukan
bersungguh-sungguh dalam memupuk perpaduan dan janganlah bersikap hangat-hangat
tahi ayam.
Sudah terang lagi bersuluh, sekiranya tiada
langkah-langkah dilakukan untuk memupuk perpaduan kaum, tidak mustahil
masyarakat Malaysia akan berpecah belah. Jika hal ini dibiarkan, sudah tentu
generasi akan datang tidak akan hidup dengan aman. Apabila keadaan ini terjadi,
usahlah kita sesalkan kerana sesal dahulu pendapatan, sesal kemudian tak ada
gunanya.
TEKS 5: CARA-CARA MEMPOPULARKAN
PERMAINAN TRADISIONAL
Permainan tradisional ialah permainan yang
dimainkan oleh masyarakat dahulu pada masa lapang. Antara permainan tradisional
yang mendapat sambutan masyarakat ialah layang-layang, congkak dan batu
seremban. Namun demikian, permainan tradisional semakin dilupakan oleh generasi
muda. Oleh sebab itu, pelbagai usaha perlu dilakukan untuk mempopularkan
permainan tradisional ini.
Antara cara mempopularkan permainan tradisional
ini ialah kita perlu mencari maklumat tentang permainan tradisional tersebut.
Setelah maklumat diperoleh , kita perlu mencuba permainan tersebut dengan ahli
keluarga. Kita juga boleh mengambil bahagian dalam pertandingan permainan
tradisional yang dianjurkan oleh mana-mana pihak. Sebagai contoh pertandingan
permainan congkak. Dengan ini, jelaslah bahawa generasi muda perlu
mempopularkan permainan tradisional negara kita.
Ibu bapa pula, perlu memberi sokongan kepada
anak-anak dengan membelikan peralatan permainan tradisional. Ibu bapa juga boleh
membawa anak-anak menyaksikan pertandingan permainan tradisional ini. Selain
itu, ibu bapa boleh membawa anak-anak melawat ke muzium dan galeri seni untuk
melihat dengan lebih dekat peralatan permainan tradisional ini di samping
memahami cara-cara permainan ini dimainkan. Usaha-usaha yang dilakukan oleh ibu
bapa ini dapat mempopularkan permainan tradisional.
Pihak sekolah juga boleh menubuhkan kelab
permainan tradisional. Dengan tertubuhnya kelab permainan tradisional ini,
ahli-ahli kelab dapat menganjurkan pertandingan. Sekolah juga boleh menghantar
ahli-ahli kelab mengikuti kursus permainan tradisional bagi menarik minat
pelajar melibatkan diri dalam permainan ini. Peserta yang mengikuti kursus
hendaklah diberi sijil penyertaan dan penghargaan. Hal ini jelas menunjukkan
bahawa pihak sekolah berperanan penting untuk mempopularkan permainan
tradisional.
Kerajaan perlu mempromosikan permainan
tradisional melalui televisyen dan surat khabar. Usaha ini boleh dilakukan
melalui kempen yang berterusan. Sebagai contoh, kerajaan mengadakan karnival
pertandingan tradisional seperti Pesta Layang-layang yang diadakan di Pasir
Gudang, Johor setiap tahun. Melalui Kementerian Belia dan Sukan kerajaan boleh
mengadakan kursus permainan tradisional ini untuk golongan belia. Hal ini
secara tidak langsung dapat mengurangkan gejala sosial dalam kalangan remaja.
Usaha kerajaan ini dapat menarik kedatangan pelancong asing ke negara kita
sekali gus dapat mempopularkan permainan tradisional ini.
Sementara pihak swasta pula boleh menganjurkan
pertandingan permainan tradisional ini. Pihak swasta boleh menjadi penaja bagi
pertandingan yang dianjurkan dengan menyediakan hadiah yang lumayan. Sebagai
contoh, penganjur menyediakan hadiah berbentuk tiket pelancongan ke luar negara
kepada para pemenang. Hal ini dapat menarik penyertaan pelbagai lapisan
masyarakat untuk menyertainya. Pendek kata, jelaslah bahawa pihak swasta juga
memainkan peranan penting dalam mempopularkan permainan tradisional negara ini.
Kesimpulannya, pelbagai pihak perlu bekerjasama
dalam mempopularkan permainan tradisional ini . Usaha yang berterusan penting
supaya generasi akan datang dapat mengenali dan meminati permainan tradisional.
Kesannya, permainan tradisional ini tak lapuk dek hujan, tak lekang dek panas.
TEKS 6: PAKAIAN TRADISIONAL
ORANG MELAYU
Secara keseluruhannya pakaian Orang Melayu
mempunyai banyak jenisnya. Antaranya ialah Baju Riau, Baju Belah Kebaya
Panjang, Baju Melayu Cekak Musang, Baju Teluk Belanga dan Baju Kurung.
Baju Melayu terbahagi kepada tiga iaitu:
·
Baju Melayu Cekak
Musang ( lelaki )
·
Baju Melayu Belanga
( lelaki )
·
Baju kurung (
perempuan dan lelaki )
BAJU RIAU
Baju berbelah ini seakan-akan baju kebaya pendek. Baju Riau juga
dikenali sebagai 'Engku Puteri atau Raja Hamidah' puteri pada Raja Haji iaitu
Yang Dipertuan muda Riau yang kelima dari keturunan Bugis. Pada umumnya baju
tradisional Melayu untuk kaum lelaki dilengkapi dengan kain songket.
BAJU BELAH KEBAYA PANJANG
Walaupun wanita Johor terkenal dengan Baju Kurung, tetapi dalam
acara majlis, mereka muncul juga dengan memakai kebaya, sebagai warisan
daripada kerajaan Johor-riau. Pola baju belah panjang ini masih bersifat
'mengurungkan' anggota badan. Secara tradisi potongannya labuh sehingga buku
lali. Cuma bezanya ia berbelah dan berpesak di hadapan baju ini, umumnya
dipakai sebagai pakaian di luar rumah atau upacara rasmi. Baju Belah panjang
ini terkenal di Melaka, Perak, Selangor dan Kedah-Perlis. Baju kurung belah ini
kemudiannya dikenali sebagai 'baju panjang' dan 'kebaya panjang'. Tradisi ini
berkembang menjadi kebaya dan bertangan panjang berpesak lurus di hadapan,
berkekek dan berbelah dada yang ditutup dengan kancing atau kerongsang tiga.
BAJU MELAYU CEKAK MUSANG
Istilah ini berhubung langsung dengan pola lingkaran leher baju,
tengkuk 'cekak' tinggi atau leher tegak empang leher. Pengertian cekak musang
merakamkan imej alami untuk leher baju yang bercekak tinggi berdiri (2.5cm)
melingkari leher. Ukuran ditentukan oleh lingkaran bulat yang dibuat dengan ibu
jari lain yang bertemu hujungnya. Baju ini mula dipakai di Johor ketika
Pemerintahan Sultan Ibrahim Ibni Sultan Abu Bakar.
BAJU TELUK BELANGA
Baju ini mula diperkenalkan di Teluk Belanga, Singapura dan
tersebar luas sebagai ciri khas Johor khususnya pada abad ke-19. Ia juga
dikatakan sejenis pakaian lelaki yang dikatakan telah direka oleh Sultan Abu
Bakar pada tahun 1866 untuk meraikan perpindahan ibu negeri Johor dari Teluk
Belanga di Singapura ke Johor Bahru. Walaubagaimanapun istilah ini akhirnya
menjadi ciri khas masyarakat Melayu hingga disebut selengkapnya 'Baju Melayu'.
BAJU KURUNG
Baju kurung dianggap popular dan dipakai oleh lelaki dan perempuan.
Perbezaannya terletak pada bahagian kocek iaitu lelaki mempunyai 3 kocek
manakala perempuan hanya mempunyai 1 kocek serta perbezaan dari segi cara
pemakaiannya. Pengertian kurung secara tidak langsung telah membawa erti
'mengurung atau menutup' anggota tubuh. Cara ini menepati konsep pakaian cara
Melayu setelah kedatangan Islam, sehinggalah istilah kurung diertikan sebagai
baju yang selesa dan longgar, labuh atau panjang. Sehingga disebut dengan
berbagi-bagai nama misalnya, 'Baju Kurung Bernyawa' walaupun mempunyai pelbagai
nama namun Baju Kurung telah menampilkan ciri-ciri tersendiri.
Teks 7: Anyaman Tradisi Asia
yang Memikat
Daripada topi berbulu kaum asli dengan pakaian kulit kayu kepada
fabrik songket beranyam emas, kepelbagaian kostum tradisional Malaysia dan
tekstil yang pelbagai serta berwarna-warni.
Pada suatu masa dahulu, puak asli memakai
kostum kulit kayu dan manik corak alami. Dengan kewujudan kerajaan purba,
tekstil dianyam tangan yang halus dan batik Melayu yang teliti telah dipakai
bangsawan Melayu. Apabila kegiatan perdagangan asing berkembang, kostum dan
tekstil seperti sutera Cina, pelikat India atau sarong berpetak-petak dan jubah
Arab dengan lengan yang luas, diperkenalkan ke negara kita.Sekarang pemakaian
tradisional dengan kebaya baju Melayu, sari India dan cheongsam Cina masih lagi
dipakai meluas.
Melayu
Sebelum abad ke-20, wanita Melayu masih lagi berkemban, hanya
sarong diikat di dada, dipakai ke tempat awam. Apabila Islam menjadi lebih
meluas, mereka mula memakai baju kurung yang sopan tetapi elegan. Baju kurung
adalah blaus longgar selabuh lutut yang biasanya dipakai di luar skirt panjang
dengan lipatan di tepi. Ia juga boleh dipasang dengan fabrik tradisional
seperti songket dan batik. Biasanya, pakaian tradisional dilengkapkan dengan
selendang atau tudung serta skaf. Pakaian tradisi lelaki Melayu ialah baju
melayu. Baju melayu berbentuk kemeja dikenakan dengan seluar. Ia biasanya
disertakan dengan sampin - sarong pendek dililit di pinggang.
Cina
Selesa dan elegan, cheongsam tradisional atau 'baju panjang' juga
adalah fesyen pilihan kontemporari popular bagi wanita. Biasanya ia mempunyai
kolar tinggi, butang ataupun butang katup berdekatan bahu, ketat di bahagian
pinggang, dan belahan di satu atau dua sisinya. Ia biasanya dibuat daripada
sutera berkilau, satin bersulam atau fabrik mewah yang lain.
India
Sari adalah pakaian India tradisional yang terkenal di seluruh
dunia. Sehelai kain biasanya 5-6 ela lebarnya, sari ini dipakai dengan anak
baju dengan warna serupa atau blaus yang bertentangan warnanya. Biasanya, ia
dibalut pada badan dengan pallau - bahagian yang paling banyak bercorak -
diletakkan pada bahu kiri. Anak baju dipakai hanya di atas atau bawah perut dan
berfungsi sebagai pakaian sokongan untuk memegang sari. Dibuat daripada
pelbagai bahan, tekstur dan rekaan, sari adalah sangat istimewa.
Popular bagi wanita India utara adalah salwar kameez atau baju
Punjabi; iaitu baju panjang dipakai bersama seluar dengan selendang sepadan. Kurta
adalah pakaian tradisional masyarakat India untuk lelaki pada majlis formal. Ia
adalah baju panjang paras lutut yang biasanya dibuat daripada kain kapas atau
linen.
Baba Nyonya
Pendatang dari China yang berkahwin dengan orang Melayu menggunakan
pakaian kebaya elegan, dan boleh kita kenalpasti sebagai ' haute couture'
tradisional. Buatan tangan dengan skil hebat menggunakan fabrik nipis, sulaman
halus yang setara dengan sulaman renda Venetia. Pièce de résistance bagi ini
adalah teknik jahitan yang dipanggil tebuk lubang - bermaksud melubangkan kain.
Ini melibatkan menjahit garisan luar motif bunga pada fabrik dan memotong
keluar bahagian dalamnya. Apabila dilakukan dengan betul, hasilnya adalah
sulaman halus seperti renda pada kolar, dada, lengan, sisi, dan dua panel segi
tiga di hadapan, yang berada di bahagian pinggang, disebut sebagai lapik.
Portugis-Eurasia
Keturunan peneroka dari Portugis pada abad ke-16, pakaian
Portugis-Eurasia Melaka mencerminkan warisan mereka. Dengan bertemakan warna
hitam dan merah, lelaki memakai jaket dan seluar dengan tali pinggang lebar
manakala wanita memakai skirt kembang beropol hadapan.
Sarawak
Dengan kepelbagaian kumpulan etniknya, negeri terbesar Malaysia,
Sarawak mempunyai pelbagai jenis pakaian tradisional suku kaum. Menggunakan
pelbagai rekaan dan motif asli, bahan biasa bagi puak hulu sungai atau Orang
Ulu adalah kain anyam sendiri, fabrik kulit kayu, bulu dan manik. Sarawak
dikenali dengan pua kumbu beranyam daripada puak Iban, songket daripada Melayu
Sarawak, aksesori manik berwarna-warni, barang kemas tradisional dan hiasan
kepala.
Sabah
Seperti Sarawak, Sabah juga dianugerahkan pelbagai kumpulan etnik.
Setiap kumpulan memakai pakaian, hiasan kepala dan hiasan diri dengan bentuk,
motif, dan skema warna tertentu berdasarkan puak dan kawasan asalnya. Namun
begitu, kumpulan dengan perbezaan budaya tetapi tinggal berdekatan mungkin
mempunyai persamaan dalam pakaian tradisional. Topi dan hiasan kepala yang
terkenal termasuk topi anyaman wanita Kadazan Dusun, dastar anyaman Bajau dan
hiasan kepala lelaki Lotud, yang menunjukkan bilangan isterinya dengan bilangan
bucu lipatan.
Orang Asli
Orang Asli Semenanjung Malaysia yang secara tradisinya tinggal di
dalam hutan, dahulunya pernah memakai pakaian daripada bahan semula jadi
seperti kulit kayu terap, dan skirt rumput. Hiasan termasuk hiasan kepala yang
dianyam kemas dengan corak halus dibuat daripada jaluran daun.
Teks 8: Kepentingan permainan
tradisional
Pada era pascamodenisasi ini, rakyat kita telah menikmati pelbagai
kemajuan dan pembangunan fizikal yang pesat. Ironinya pelbagai warisan nenek
moyang kita semakin dipinggirkan oleh masyarakat kita, terutamanya golongan
muda. Salah satu khazanah kebudayaan kita yang semakin luntur dalam gaya hidup
yang moden ini ialah permainan
tradisional kita yang terdiri daripada
congkak, wau, gasing dan sebagainya. Oleh itu, generasi muda perlu disedarkan tentang
kepentingan permainan tradisional kepada
bangsa dan negara.
Salah satu kemaslahatan permainan tradisional
ialah permainan ini merupakan kebanggaan aset budaya bangsa Malaysia. Hal ini
demikian kerana permainan tradisional adalah ciptaan nenek moyang kita yang
melambangkan ciri-ciri kebudayaan bangsa kita. Permainan tradisional tidak
boleh disamakan dengan permainan elektronik atau permainan siber. Alat
permainan tradisional juga merupakan satu seni budaya yang amat unik dan
terunggul. Sebagai contohnya, wau bulan
telah dihias dengan kertas warna-warni
yang dilukis dan digunting dengan cantik nian. Jika permainan tradisional kita telah lenyap di bumi kita,
apakah kebudayaan yang dapat memperlihatkan maruah bangsa kita? Ingatlah
peribahasa, “sesal dahulu pendapatan, sesal kemudian tidak berguna.”
Tambahan pula, permainan tradisional juga
merupakan satu daya tarikan yang signifikan dalam industri pelancongan. Selain
menyaksikan pemandangan alam semula jadi yang indah dan menikmati juadah yang
lazat di negara kita, para pelancong pasti ingin menghayati corak budaya kita
yang berwarna-warni. Lantaran itu, permainan tradisional berupaya memukau hati
pelancong yang melawat ke Malaysia. Seperti peribahasa, “Tak kenal maka tak
cinta“, setelah diperkenalkan kepada pelancong, lazimnya mereka akan berminat
dan turut bermain dengan seronoknya terhadap permainan tradisional. Rentetan
daripada itu, hotel- hotel lima bintang dan pusat peranginan yang
terkemuka di negara kita patut
menyediakan tapak dan alat permainan tradisional kepada pelancong asing kita.
Hal ini bukan sahaja dapat memangkinkan industri pelancongan tetapi juga memperkenalkan
kebudayaan kita kepada bangsa lain, seperti peribahasa, “serampang dua mata.”
Ternyata, permainan tradisional merupakan salah satu tarikan dalam industri
pelancongan.
Lebih-lebih lagi, permainan tradisional dapat
mengukuhkan hubungan masyarakat kita yang berbilang bangsa dan sentiasa sibuk
mengejar kekayaan duniawi. Dengan adanya
permainan tradisional itu, pelbagai kaum dalam masyarakat kita dapat bermain
bersama secara beramai-ramai. Tamsilnya, terdapat kawasan lapang yang sering
dibanjiri oleh orang ramai untuk bermain layang-layang. Peminat itu tidak mengira bangsa dan budaya
tetapi bersama-sama memperlihatkan lelayang yang beraneka corak . Mereka juga
berkongsi idea dan pendapat tentang lelayang mereka. Tidak hairanlah akan tercetusnya suasana yang
muhibah dan harmoni dalam masyarakat. Mereka turut melegakan tekanan dan
menghabiskan masa bersama dengan keluarga sendiri. Senario ini jauh lebih baik daripada individu yang asyik bermain permainan
komputer di kamar sendiri tanpa berinteraksi dengan orang lain.
Natijahnya,
permainan tradisional merupakan
khazanah warisan yang tidak ternilai. Oleh itu generasi muda bertanggungjawab
untuk melestarikan khazanah ini daripada
generasi kepada generasi, seperti
peribahasa, “Tak lapuk dek hujan, tak lekang dek panas.” Walaupun zaman
beredar, tetapi segala warisan yang baik dan sejati perlu diperkukuh
supaya bangsa kita tidak digelar sebagai etnik yang tidak berakar umbi dan
sentiasa terhanyut oleh arus
globalisasi.
Teks 9: Cara-cara untuk Mengembangkan
Permainan Tradisional di Negara Kita
Dasawarsa ini, negara kita sedang menempuh arus globalisasi dan
modenisasi sehingga mengalami
pembangunan yang pesat sekali. Sehubungan dengan itu, permainan tradisional
turut dipandang enteng dan dikesisikan oleh masyarakat kita daripada arus
perdana. Hal ini berkait rapat dengan
perkembangan permainan komputer dan permainan siber yang popular dalam kalangan
remaja dan belia kita. Adakah kita sanggup membiarkan khazanah kebudayaan kita
ditelan dalam pengedaran zaman dan lenyap dalam bumi kita? Tepuk dada tanya
selera. Sebelum nasi menjadi bubur, kita
perlu mencari pendekatan yang efisien untuk membangkit permainan tradisional di
negara kita semula, seperti peribahasa, “di mana batang terguling, di situ
cendawan tumbuh.”
Sesungguhnya,
Kempen Cintai Permainan Tradisional
merupakan salah satu alternatif yang ampuh untuk mengembang permainan tradisional di negara kita. Kempen
ini perlu dijalankan oleh Jabatan
Kebudayaan dan Kesenian Negara
secara besar-besaran dengan kerjasama pihak media massa, terutamanya
media cetak dan media elektronik, iaitu surat khabar dan pihak televisyen.
Pihak berkenaan perlu menyiarkan dokumentari
dan rencana untuk memperkenalkan permainan tradisional di negara kita, seperti wau, gasing, congkak dan lain-lain. Selain memperkenalkan sejarah dan cara
bermain, pihak media perlu menyedarkan
orang ramai tentang kepentingan permainan tradisional terhadap masyarakat dan
negara. Pelbagai aktiviti harus
dianjurkan sempena kempen tersebut, seperti
peraduan karang-mengarang,
pameran, dan peraduan poster dan sebagainya, bak kata peribahasa, “ tak
kenal maka tak cinta.” Lantarannya
golongan muda pasti terpengaruh oleh kempen tersebut dan berminat terhadap permainan tradisional
kita.
Selain itu, pihak sekolah perlu menjadikan
permainan tradisional sebagai kegiatan kokurikulum di sekolah. Sehubungan
dengan itu, pihak sekolah harus digalakkan supaya menubuhkan kelab atau
persatuan permainan tradisional.
Berpaksikan kelab permainan tradisional, pelajar boleh diajar tentang cara membuat alat permainan,
cara bermain dan lain-lain lagi. Setelah
disuntik ilmu itu, pelajar akan berminat untuk melibati permainan tradisional
tersebut. Generasi muda merupakan
tunjang yang bakal mewarisi pucuk kepimpinan dan mewarnai masyarakat kita
kelak. Nescaya pelibatan pelajar secara
langsung dalam permainan tradisional dapat memajukan permainan tersebut di
tanah air kita daripada membiarkan seni budaya kita terus lenyap dan pupus
begitu sahaja. Bak kata peribahasa, “di
mana ada kemahuan, di situ ada jalan”, atas komitmen pihak sekolah,
putera-puteri yang sedang berjuang dalam medan ilmu pengetahuan dapat bergiat
aktif dalam permainan tradisional untuk melegakan tekanan sebagai kegiatan riadah.
Sementelahan pula, pertandingan merupakan
inisiatif yang dominan untuk membangkit permainan tradisional dalam masyarakat
kita. Hal ini demikian kerana
sebagai fitrah, manusia
memang suka bertanding dan berlaga. Lantarannya, pihak Kementerian
Kebudayaan dan Kesenian Negara, Jabatan Pelancongan Malaysia dan agensi
kerajaan boleh bergabung dengan korporat seperti Proton, TM Net dan Maxis untuk
menganjurkan pertandingan permainan tradisional dari peringkat sekolah, daerah,
kebangsaan hingga antarabangsa. Salah
satu contoh yang terbaik ialah Festival Layang-layang Antarabangsa di Pasir
Gudang , Johor. Pertandingan layang-layang itu berjaya menarik
peminat-peminat permainan tersebut dari
seluruh dunia untuk mengambil bahagian. Hal ini berjaya mempromosikan
pelancongan dan permainan tradisional kepada pelancong asing, selaras dengan
peribahasa, “menyelam sambil minum air”.
Secara intihanya, permainan tradisional harus
dilestarikan supaya tidak lapuk dek hujan dan tidak lekang dek panas. Jika
semua pihak bersikap acuh tak acuh dan hanya melepaskan batuk di tangga,
khazanah budaya kita pasti akan lenyap di bumi kita. Ingatlah peribahasa,
“Sesal dahulu pendapatan, sesal kemudian tidak berguna.”
TEKS 10: FAKTOR PERMAINAN
TRADISIONAL DIPINGGIRKAN
PENDAHULUAN:-
- Permainan tradisional warisan masyarakat Melayu semakin dipinggir oleh generasi muda dewasa ini. Sesetengah daripada mereka langsung tidak mengetahui kewujudan permainan tradisional ini yang pernah popular sedikit masa dahulu.
- Masyarakat dahulu menjadikan permainan tradisional sebagai wahana memupuk semangat ukhwah antara penduduk di samping mengisi masa senggang dengan kerja buat yang lebih berfaedah.
- Antara permainan tradisional yang begitu sinonim dengan kehidupan masyarakat tradisi kita ialah gasing, congkak, sepak raga, naik wau, ketingting, batu serembang, buah guli, lompat tali, galah panjang, coh, bola awa dan lain-lain.
- Banyak faktor yang menyebabkan permainan tradisional warisan nenek moyang kita semakin dipinggir oleh generasi hari ini, antaranya:-
FAKTOR-FAKTOR PERMAINAN TRADISIONAL DIPINGGIRKAN:-
- Pengaruh besar yang dibawa oleh pelbagai permainan yang moden dan sofistikated - lebih relevan dengan perkembangan kemajuan sains dan teknologi; - permainan komputer, permainan video, mesin kawalan jauh, permainan robot, dan seumpamanya.
- Sikap dan pandangan masyarakat hari ini yang beranggapan permainan tradisional sudah ketinggalan zaman dan hanya layak berada di muzium-muzium.
- Semakin kurang jumlah pejuang atau aktivitis yang aktif memperjuangkan nasib permainan tradisional; jika ada pun sekadar hidup segan mati tak mahu.
- Pihak-pihak bertanggungjawab sama ada di pihak kerajaan, NGO mahupun swasta tidak menunjukkan komitmen yang tinggi untuk memartabatkan seni permainan tradisional sebagai khazanah budaya dan bangsa negara.
- Generasi muda tidak atau jarang-jarang didedahkan dengan keistimewaan dan kelebihan permainan tradisional sehingga menyebabkan mereka gagal mengenali budaya sendiri; tak kenal maka tak cinta.
- Pemikiran masyarakat moden hari ini lebih ke arah mengumpulkan harta kekayaan dan kejayaan anak-anak dalam pelajaran; Mereka menghadapi kekangan masa untuk aktiviti-aktiviti kemasyarakatan, makan angin apatah lagi untuk bergiat cergas mengisi masa dengan bermain permainan tradisional yang memakan masa yang lama.
- Kesukaran untuk mendapatkan peralatan permainan tradisional, bersaiz besar, harga yang mahal juga menjadi faktor kenapa permainan tradisional semakin dilupakan.
- Terlalu kurang penganjuran pertandingan permainan tradisional oleh pihak-pihak bertanggungjawab menyebabkan permainan jenis ini semakin lesu di bumi sendiri; Penganjuran permainan tradisional dari peringkat rendah hingga ke peringkat dunia akan lebih mempopularkan permainan tradisional. Contohnya permainan sepak raga yang diberikan sedikit inovasi dan dikenali dengan permainan sepak takraw telahpun popular sehingga ke peringkat antarabangsa.
- Penggiat-penggiat permainan tradisional di desa serta kampung tidak mendapat apa-apa bantuan dan dukungan daripada pihak kerajaan, apatah lagi daripada pihak swasta yang hanya bergerak atas dasar keuntungan perniagaan semata-mata.
- Institusi-institusi pendidikan tinggi seperti IPTA dan IPTS dingin serta beku dalam usaha menubuhkan jabatan pengajian yang bertanggungjawab mengkaji asal usul sejarah, melatih siswa-siswi dan memerkasakan segala bentuk seni budaya turun-temurun agar tidak ditelan kemajuan.
PENUTUP:-
- Banyak perkara yang perlu dilakukan jika kita tidak ingin melihat satu persatu khazanah warisan berharga nenek moyang rebah menyembah bumi dek kelekaan anak watan sendiri.
- Sebenarnya warisan tinggalan nenek moyang ini amat berharga dan boleh dijadikan aset penting membantu meningkatkan pendapatan negara jika dapat dieksploitasi dengan bijak, contohnya melalui industri kraf tangan, industri pelancongan dan industri hiliran lain.
- Melalui penubuhan kelab dan persatuan yang berasaskan permainan tradisional di sekolah, IPTA dan IPTS dapat memupuk pelajar cinta akan permainan ini sejak awal usia lagi.
- Permainan tradisional yang bijak diberikan inovasi mampu menjadi simbol unik negara, dan menjadi kebanggaan semua.
- Semua pihak tidak kira peringkat usia, pangkat tinggi atau rendah, perlu bahu-membahu dalam usaha mempopularkan permainan tradisional sepanjang zaman dan janganlah kita hanya memandang sepi akan usaha ini. Genggam bara api biar sampai jadi arang.
iv. 10 bahan grafik
 |
| Pakaian tradisional bagi kaum Cina lelaki ialah
samfu. Manakala pakaian tradisional bagi kaum Cina perempuan ialah ceongsam dan jubah panjang. |
 |
Kaum India lelaki memakai doti.
Manakala kaum
India perempuan pula memakai sari.
|
 |
Kaum Melayu lelaki memakai baju Melayu.
Manakala kaum Melayu perempuan pula memakai baju kurung.
|
 |
| PERMAINAN TRADISIONAL TENGTENG |
 |
| PERMAINAN CONGKAK |
 |
| WAU BULAN |
 |
| GASING |
No comments:
Post a Comment